To przecież tylko taki rodzaj przejścia. Normalnie. Chcesz dostać się z punktu A do punktu B. A to jest pomiędzy. I trzeba przejść. Czasami, owszem, zatrzymasz się, bo cię zadziwi. Zapach, jakaś historia miłosna lub złość wymalowana naprędce na ścianie. Pies sąsiada, co chcesz go pogłaskać, może sąsiadka z siatkami. Rurka gazowa z licznikiem, olejna lamperia. I tyle. Idziesz dalej. Do swoich drzwi.
Kiedyś i dziś.
Często pierwotnymi elementami, decydującymi o charakterze XIX-wiecznej klatki były sztukaterie, obramowania sufitów i ścian, detale snycerskie balustrad i drzwi, kute i odlewane elementy konstrukcji schodów, posadzki i lamperie, często wykonywane ze szlachetnych materiałów. Kompozycja tych elementów dawała spójność przestrzeni klatek.
Dziś o ich charakterze decyduje raczej fuzja przypadkowych „nowoczesnych” elementów: rurek gazowych z licznikami, kabli internetowych, drzwi antywłamaniowych czy olejnych lamperii.
PROJEKT: Cudklatka (Klatka schodowa. XIX-wieczna kamienica, ul. Kościuszki. Gliwice.)
Koncepcja: zatrzymaj odbiorcę na klatce, spraw, by poczuł się tu, wywołaj skojarzenia z dawnym charakterem budynku, ale uzyskaj efekt, używając współczesnych rozwiązań przestrzennych i formalnych.
Niestety większość wprowadzonych na przestrzeni lat zmian jest nieodwracalna, dla tego w projekcie zdecydowano się z góry zrezygnować z podejścia "konserwatorskiego" - odtwarzania pierwotnego stanu - na rzecz wykreowania przestrzeni, która pogodzi wszystkie elementy i jednocześnie wytworzy spójną przestrzeń wnętrza. Jako zasadę przyjęto ukrycie wszystkich instalacji w szafach - szachtach instalacyjnych oraz zastosowanie na wszystkich elementach klatki jednolitej, szarej barwy. Zunifikowana w ten sposób przestrzeń staje się tłem dla dekoracyjnych luster - które potraktowano jako elementy jednocześnie historyzujące i (w połączeniu z oblewającą użytkownika szarą aurą) kreujące "wirtualną przestrzeń" - odrealnioną poprzez zaburzenie jej " fizyczności" - zmiany relacji sufitu, ściany, podłogi i kreacji zaskakujących widoków i refleksów.
Autorzy projektu: Krzysztof Zalewski, Adam Gil
Autor zdjęć: Tomasz Zakrzewski/Archifolio
